Mijn ervaring met de Blandijn

Aan je eerste academiejaar beginnen is altijd stressy en starten in het midden van een pandemie heeft het er niet bepaald gemakkelijker op gemaakt. Ik zette mijn eerste stappen als een klein bang Germanistje (talencombinatie Nederlands - Engels) op de grote Blandijn tijdens de introductiedagen. Daar raakte ik al snel bekend met het verwarrende lokalennummeringssysteem (dat ze dan ook nog eens besloten te veranderen in het midden van het academiejaar) en leerde ik de Blandijntuin kennen (waar mijn vrienden en ik ooit eens een barbecue/kampeernacht plannen; vraag mij binnen ongeveer vijf jaar eens of het ons ook effectief gelukt is). MAAR de spannendste ontdekkingen aan het studentenleven op de Blandijn waren toch wel de STUDENTENRESTAURANTS. Een muffin voor één euro!? Kan je dat geloven? Al bij al is het misschien wel goed dat we rond oktober terug in code rood zaten: anders zou ik er nog veel coronakilootjes af hebben moeten sporten.

Maar ik denk dat dit ook wel het enige positieve was aan die verdomde code rood. Mijn vrienden zag ik nauwelijks en zin om lessen zoals Historische Kritiek van Boone te volgen om 8u30 was er al helemaal niet. Mijn kamer, die vroeger een ruimte van ontspanning was, werd al snel een (niet zo ontspannende) leerruimte. Mijn dagen bestonden uit wakker worden, mijn bed uit strompelen, vijf meter verder aan mijn bureau neerploffen om vervolgens een hele dag naar een scherm te staren, terug vijf meter naar mijn bed te wandelen en te gaan slapen.

Daarom ben ik enorm blij dat ik mij heb aangesloten bij de Filologica-familie en daar meteen ook met open armen werd ontvangen. Een paar keer per week kreeg ik zo de kans om samen te komen voor (weliswaar online) activiteiten die mij uit de sleur van mijn alledaagse routine haalden. Bovendien heb ik door die activiteiten enorm leuke mensen leren kennen met wie ik mij vaak tot een kot in de nacht heb geamuseerd. Een jaar geleden stond ik heel terughoudend tegenover het idee dat ik mij zou laten dopen door een studentenvereniging, maar mijn visie daarop veranderde van zodra ik de mensen van Filologica leerde kennen. Nu ben ik een trots lid én een trotse eigenaar van dat prachtige bordeaux-witte lintje. Zelfs als nieuweling word je op elke activiteit met open armen ontvangen en voel je je geen seconde minderwaardig of een buitenbeentje. Filologica is zéker een van de redenen waarom ik, ondanks alle coronashit die erbij hoorde, echt genoten heb van dit jaar. Allez, dat én de muffins van de Blandijn natuurlijk!

Marieke Hemelsoet