Blandino Bella: Een pittige recensie van Twilight
Een stukje Dilemma toegewijd aan de Lockdown.
Blandino Bella:
Een pittige recensie van Twilight
Door Ineke Barbaix op 8 mei 2020
Intussen zitten we al drie weken en drie dagen opgesloten in een waan van quarantaine. Tegen de tijd dat dit artikel online zal verschijnen kun je daar nog honderden weken, dagen, uren en zelfs seconden bijtellen. But hey! Who’s keeping count anyway? Je bent ondertussen al door Fifty Shades heen – het boek heb je overgeslagen en je hebt gewoon snelweg door mijn vorige recensie gescrold. Nu weet je natuurlijk niet meer wat je met je tijd moet aanvangen. Je zou natuurlijk een boek kunnen openslaan voor een taak, zoals de Divina Commedia of Frankenstein - je zou zelfs een echt leerboek kunnen bekijken, zoals dat van Historische Kritiek… Maar laten we eerlijk zijn: dat zijn niet bepaald boeken die je smeken snel verder te lezen. Nu ja, het boek dat we hier gaan bespreken ook niet per se, maar laten we eerlijk zijn – je hebt ook niets beters te doen dan deze recensie verder te lezen.
Het zijn harde tijden, dus het lijkt me een goed idee om die depressieve gevoelens te verzachten en terug te gaan naar de kindertijd - toen alles nog oké en Coronaloos was. Toen je geen papers had en je je nog geen zorgen hoefde te maken over proffen en lesopnames. Toen je nog niet overstelpt werd met tegenstrijdige communicatie, je afvragend of het eigenlijk wel blok is als je faculteit niet kan communiceren welke examens hoe, waar en wanneer kunnen doorgaan.
Dus laat ons teruggaan naar die fleurige leeftijd van dertien - beugel in de mond, Superdry- of Hollistert-shirt op de rug, en een Twilight -boek in de hand. Want laten we eerlijk zijn, veel opties waren er niet, in die young adult sectie van Standaard Boekhandel. Vaak werd je overstelpt door series over zagewijven en idiote (weliswaar magische) idioten. Bella – het hoofdpersonage van deze vampierenreeks leek daar dan nog de beste.
Laten we dus direct overgaan naar een goudeerlijke recensie van Twilight, zodat je zo snel mogelijk kan beslissen of je de boeken wil herlezen, de films wil kijken, of de boeken wil gaan verbranden zodat je meer plaats hebt in je kast.
Tussentijdse nota van de auteur:
Alsjeblieft, verbrand geen boeken, dat is en blijft slecht voor het klimaat !
Het verhaal Twilight gaat over Bella die plots naar een godvergeten dorp verhuist om bij haar vader, de politieman Charlie te gaan wonen. In dat dorp woont toevallig nog een familie, maar eigenlijk zijn ze geen echte familie. Verwarrend? Wacht maar… Ze zijn gewoon een hoop vampiers die samenblijven omdat ze allemaal gered zijn door hun vampierenpapa – ook wel bekend als daddy… ik bedoel… Dr. Carlysle. In tegenstelling tot andere vampiersoorten, zijn ze in deze familie allemaal vegetarisch. Maar eigenlijk zijn ze ook niet echt 100% vegetarisch...uh…ja! Ze drinken wel bloed – maar zijn toch iets kieskeuriger in hun dieet. Ze vermijden mensen en zuigen alleen de zwakkere dieren leeg. Yay for them! Anyway, Bella krijgt een vage interesse in Edward, de ‘jongste’ (lees: losjes +100 jaar oude) zoon en – conveniently - de enige single vampier in deze knappe vampierenfamilie. Edward krijgt ook interesse, breekt ’s nachts in bij haar thuis en kijkt hoe ze slaapt – ach, de liefde kan toch schoon zijn! Aangezien Bella nooit de serie You had gezien, wist ze nog niet dat Edward letterlijk een psychopaat kon zijn en begon ze er maar een relatie mee. Intussen is er ook nog, conveniently, de knappe Jacob, die conveniently een weerwolf is – ook wel bekend als de grote vijand der vampiers – als je de verschillende problemen in hun eigen stammen niet meerekent natuurlijk. Love triangle ensues.
Dan zijn er nog zo’n paar boeken met break-ups, vijandige vampieren, etc. Uiteindelijk trouwen ze (spoiler, maar geen spoiler, wat had je verwacht?) en slagen ze erin op hun huwelijksnacht bij hun eerste seksuele ervaring geen condoom te gebruiken en meteen zwanger te worden. Eikes. Make good choices, kids.
Die vampierenbaby eet dan letterlijk Bella op van binnenuit en ze moet bloed drinken om die baby te kunnen voeden. Wat – nu ik erover nadenk - ook nog eens een aidsrisico kan opleveren. Uiteindelijk sterft ze bijna bij de bevalling, en de lezer denkt “Yay! Het is eindelijk voorbij!”. Niets is minder waar. Bella en Edward omzeilen het lot, en maken Bella een vampier. Boe!
Anyways, daarna worden ze voor een groter probleem geplaatst. De vage vampierenregering in Italië vindt die vampierenkinderen namelijk maar gevaarlijk. Ze dreigen dat kind te vermoorden, maar de vampierenfamilie wil dat niet en zij schakelen al hun invloedrijke vriendjes in. De rest spoil ik niet, want wat is dan het punt. Maar eerlijk, als je nu nog het verhaal van Twilight niet kent, wat was je dan aan het doen op je dertiende? Een extrovert leven aan het leiden? Buiten aan het komen? Nog niet quasi vrijwillig in quarantaine aan het zitten? Sucks for you, dan heb je geen ervaring met deze situatie.
Back to business. Het beste aan Twilight blijkt dat de knappe Jacob – je weet wel: die knappe weerwolf met een furryfetisj die door Bella aan de kant werd geschoven – opeens verliefd wordt op Bella’s dochter (!!!), wat voelt als incest, maar het toch niet is. En het is niet eens verliefdheid, het is ‘imprintin’ – wat betekent dat ze soulmates zullen worden, zullen trouwen en voor eeuwig samenblijven. Yaay! Pure pedofilie, in feite, aangezien Jacob al voor haar valt wanneer ze baby is. Nogmaals eikes!
Alsof dit alles nog niet erg genoeg is, heet dat kind dus Renesmée. Renesmée! Precies zo’n naam die rijke celebrities aan hun kinderen geven. Maar is Bella een rijke celebrity? Nee!
In conclusie, Twilight is een must-read, maar enkel en alleen voor de sentimentele waarden die het de lezer kan brengen over zijn eigen kindertijd. Voor de plot hoef je het alleszins niet te doen. Of de vorm. Of de romantiek. Of de ideologie. Of de…
Ineke Barbaix
Logo
Welkom
Nieuwe editie
