Alex in Furryland

Oh, moeilijk te zeggen, ik denk dat dat geleidelijk is gekomen. De interesse in antropomorfe dieren is er waarschijnlijk altijd al geweest. En bij wie niet? Wie keek er nu niet graag naar cartoons zoals Bugs Bunny? Het is pas toen ik het op het internet tegenkwam, dat ik wist dat die interesse, die gevoelens, misschien groter waren dan bij anderen.

Ik was geïntrigeerd. Ik heb altijd veel fantasie gehad en vond het als kind bijvoorbeeld ook altijd heel leuk om me te verkleden. Hoe meer ik over de fandom te weten kwam, hoe meer ik de creativiteit zag en hoe meer het mij persoonlijk aansprak. Mensen die geweldige tekeningen kunnen maken, mensen die hele kostuums maken en mensen die dat dragen, echte performers.

Ik heb vervolgens lokale furries gecontacteerd en ontmoet en sindsdien heb ik vrienden van over heel de wereld. Ik ga bijvoorbeeld elk jaar naar een conventie met duizenden furries uit Europa en daarbuiten, maar probeer ook in België actief te blijven en contact te houden met de lokale fandom. We zijn een kleine, maar groeiende subcultuur waar iedereen welkom is. Dat is ook een belangrijk punt, denk ik. Wij zijn diegenen die niet super populair waren op school, die net dat beetje anders waren… Om dan in een groep te komen waar je samen “anders” kan zijn, dat is heel aangenaam.

Ik ben een vos, een dier dat vaak wordt gezien als slim, maar speels. Tegelijk stijlvol en cute. Maar om eerlijk te zijn, kan ik het ‘waarom’ moeilijk uitleggen; de vos is gewoon het dier dat mij vertegenwoordigt. Ik kan ook naar vrienden kijken en zeggen wat hun fursona zou kunnen zijn, indien ze furry waren.

Uiteindelijk is het een heel persoonlijk iets. Je moet denken “Welk dier straalt uit wie ik ben?” en dan is er nog het creatieve aspect. Je maakt een personage, een avatar, die jezelf voorstelt, waarin je vrij bent om je te uiten hoe je wil, hoe gek het ook kan zijn. Ik ken draken, blauwe vossen, furries die half kat, half konijn zijn…

Mijn vrienden en familie kenden me sowieso al als alternatief en fantasievol, dus zelf ben ik nooit echt “naar buiten” moeten komen als furry. Ik heb eerst gewoon gezegd dat ik het cool vond, en dan, als mijn fursona vorm had gekregen en ik wat furries had leren kennen, heb ik aan vrienden en familie ook meer getoond van mijn hobby. Er zijn mensen die hun furry-zijn liever geheim houden voor anderen, en dat is hun beslissing, maar zelf heb ik nooit de neiging gehad om mijn rare kantjes te verbergen.

Nee, persoonlijk niet, zeker in België, waar we niet echt gekend zijn. De fandom in zijn geheel krijgt wel vaak negatieve opmerkingen, net zoals andere groepen die “anders” zijn. Perceptie is natuurlijk alles. De eerste inkijk van de media in onze fandom was niet zo heel positief, en onze reactie daarop was waarschijnlijk ook niet al te best. Dus sindsdien hebben we soms de neiging om onszelf te verdedigen nog voor we zijn aangevallen, en dan denkt men natuurlijk “wat verbergen ze?”.

Uiteraard. Als we met grotere groepen samen zijn, is het eerste wat opvalt natuurlijk mensen die een volledige “fursuit” dragen. Die gedragen zich vrolijk en uitbundig, omdat ze opgaan in hun performance. Dat nodigt uit om knuffels te geven of om gewoon stil te staan bij het werk dat in zo’n pak kruipt. Het is niet alsof we even naar de carnavalswinkel gaan. Ieder heeft zijn eigen fursona, dus dat is altijd custom made. Er zijn mensen die duizenden euro’s betalen om het te laten maken. Ook het tekenwerk kan soms tot enorm positieve reacties leiden. Er zijn echte kunstenaars onder ons.

De Belgische steden zijn te klein om echt te gaan vergelijken. Zoveel furries zijn er nu ook weer niet, en zoals ik al eerder zei: we zijn over de hele wereld verspreid. Er zijn wel een aantal groepen in België die regelmatig bijeenkomsten organiseren, en natuurlijk zijn er veel conventies waar honderden tot duizenden furries naartoe gaan. Het idee kwam al een aantal keer naar boven om ook in ons land eens een conventie te houden, maar iets concreets is er nog niet van gekomen. Maar als ik merk hoe de gewone “meets” stilaan uit hun voegen barsten, denk ik niet dat dit nog lang op zich zal laten wachten.

Wie meer wil weten over ons, google zeker eens “Uncle Kage”. Hij weet meer te vertellen en is ook heel actief op conventies, waarvan heel wat grappige filmpjes op YouTube staan.