Noorse Nachtvlinder: AURORA

Aurora Aksnes (20) kan het best omschreven worden als een blonde bosnimf met een etherische stem, die ergens zweeft tussen electropop en alternative. De Noorse singer-songwriter groeide op in de buurt van Bergen. Haar kindertijd in ‘de stad tussen de zeven bergen’ noemt ze het mooiste geschenk dat ze had kunnen krijgen. De kleine Aurora was amper zes toen ze melodietjes begon te componeren op de piano. De woorden kwamen drie jaar later, en sindsdien heeft ze de pen nooit meer weggelegd. Aanvankelijk schreef ze enkel voor zichzelf, maar langzaamaan roeide het verlangen om haar creaties met anderen te delen: “Music is not something you should keep for yourself. It can’t be put in a cage, because it’s wild and alive.” De bal ging pas echt aan het rollen toen Aurora werd opgemerkt op YouTube en soundcloud, eind 2012. Dat leidde tot een eerste single, een platencontract, een Europese tour, en uiteindelijk die lang verwachte debuutplaat All My Demons Greeting Me as a Friend. Het album werd uitgebracht in maart 2016 en kreeg voornamelijk positieve tot lovende reviews.

Zoals de titel al doet vermoeden, heeft All My Demons Greeting Me as a Friend een vrij duistere ondertoon. Thema’s als liefde, verlies, dood en depressie komen expliciet aan bod; vaak in eenzelfde nummer. Murder Song bijvoorbeeld (mijn persoonlijke favoriet) is Aurora’s idee van een tragisch favoriet) is Aurora’s idee van een tragisch liefdeslied en opent met het huiveringwekkende “He holds the gun against my head. I close my eyes, and bang… I’m dead”. Ook wanneer ze zingt: “Not anybody knows that I’m lucky to be alive” in het sombere Lucky vragen we ons toch even af of het wel goed gaat met haar. Aurora legt uit dat dit haar manier is om de donkere kant van het leven een plaats te geven: “The main reason I write songs is so I can spend time thinking about each happening, and try to understand it and then move on feeling a bit lighter afterwards. That’s really what I mean by greeting each demon as a friend.” Leer je demonen aanvaarden en je zal zo veel sterker staan! Het klinkt cliché, maar de eigenzinnige manier waarop ze het naar voren brengt, maakt alles goed. Zonder duisternis zouden we het noorderlicht immers niet kunnen waarderen. Meer levenslessen vind je terug in Conqueror en Warrior, twee van de meer ‘vrolijke’ nummers op de plaat. De aanhalingstekens zijn zeker op hun plaats: in de laatstgenoemde fladdert ze probleemloos van “I can’t recall last time I opened my eyes to see the world as beautiful” naar “Let love conquer your mind!”

Aurora’s visuals worden sterk beïnvloed door de Noorse natuur waar ze helemaal wild van is. Op de zeldzame momenten dat ze niet in de opnamestudio vertoeft, vind je haar terug in de bossen van Bergen, waar ze in alle rust kan dansen en zingen. Haar favoriete plek is een eiland waar ze als kind vaak kwam: “It’s quite strange how nothing can remind you more that things have changed than visiting a childhood place. Because everything is the same: the trees and the smell and the silence. But the only thing that’s different is you, and the way you see things and the way you think.” De adembenemende landschappen van Noorwegen vormen ook het decor van enkele videoclips, zoals I Went Too Far en lead single Runaway; zeker de moeite waard om eens te bekijken! Voor de artwork van het album liet Aurora zich dan weer inspireren door haar favoriete dier: de nachtvlinder. Op de albumcover wordt ze afgebeeld met reusachtige vleugels die vrijheid suggereren, terwijl haar lichaam opgesloten zit in een cocon. Een eenvoudig maar veelzeggend portret dus. Bovendien typeert het diertje haar bijzonder goed: fragiel maar wondermooi, met een mysterieus kantje, en fladderend tussen uitersten. Daarnaast komt de liefde voor de natuur ook nog tot uiting in haar teksten. Running With the Wolves werd geïnspireerd door een dagdroom over een bloedmaan. Aurora beeldde zich in dat iedereen zijn smartphone liet vallen en als een wild dier de bossen in rende om weer één te worden met de natuur. Een ander voorbeeld is de feeërieke afsluiter Black Water Lillies. Deze melodie hoorde ze naar eigen zeggen spelen in de achtergrond van een droom waarin ze afdaalde naar een sublieme onderwaterwereld. Die ochtend haastte ze zich meteen naar de piano om het lied vast te leggen. Het resultaat mag er zeker zijn.

Naast haar betoverende stem heeft Aurora ook een excentrieke persoonlijkheid. Ze maakt theatrale bewegingen op het podium, stopt klavers tussen haar blonde lokken terwijl ze geïnterviewd wordt en gelooft dat je een wens mag doen als je in een appel bijt (probeer het gerust zelf eens uit). Verder is een van haar beste vrienden een dode mot die ze in een doosje bewaart, en maakt ze de meest frappante opmerkingen: “I love leaves, especially if they fall from the tree just when I walk past them. And if I catch the leaf that means that when I hold that leaf in my hands, that’s the closest to the ground that leaf has ever been. It just feels very magical.” Ze zou met andere woorden helemaal niet opvallen op onze faculteit. Toch waren haar oudere zussen bezorgd dat kleine Aurora moeilijk vrienden zou maken op de middelbare school. Die zorgen bleken ongegrond, want de meesten waren al snel gefascineerd door dit sprookjesachtige meisje. Over haar karakter vertelt Aurora zelf dat ze haar kinderlijke verbeelding nooit is kwijtgeraakt. Ze vindt het jammer dat vele mensen die verwondering verliezen naargelang ze ouder worden. Wellicht is Through the Eyes of a Child daarom het nummer op het album dat haar het nauwst aan het hart ligt. Dit breekbare pareltje herinnert ons aan wat echt belangrijk is in dit leven. Hopelijk speelt ze die onschuldige houding nooit kwijt: het is té vertederend om haar al huppelend te zien dansen door de straten van Bergen. En voor de liefhebbers, dit najaar huppelt Aurora ook even door ons land. Op 21 oktober kan je haar aan het werk zien in de Botanique in Brussel.