Enjambementen

Het is tegenwoordig
zo in dus ik dacht:
ik schrijf een gedicht
met enjambementen.
Het zou poëtischer
klinken en van een
hoger vakmanschap
getuigen, althans, dat
zeggen de experts. Ik
kan melige woordjes
zonder pardon hier
en daar zetten. Je
lach. De stralende
zon. Prachtig, niet?
Enjambementen als
scheppers van heilige
oprechtheid (want ik
moet oprecht zijn,
zeggen experts). Vindt
u dat ook? Voelt u de
groove van mijn
enjambementen?
Sappige wendingen
zonder enig motief in
handig compact formaat
die uw brein positief
prikkelen (of eerder
irriteren? Zeg het maar.)
– hup! onverwacht,
naar, de, laatste, regel! –
met een eerlijke en
zo diepzinnig mogelijke
conclusie.