A History of Ice and Fire

Mijn zus vindt het “te middeleeuws” en mijn kitten heeft de stapel boeken omver geschopt, maar het is onmiskenbaar: Game of Thrones, of A Song of Ice and Fire voor de boeksnobs, is hip. De Khaleesi wordt, alvast door mezelf, verafgood (draken! Tetten!), de scheldtirades over Joffrey “Kleine Klootzak” Baratheon/Lannister kleur(d)en menig cafégesprek, en speculaties over seizoen vijf en boek zes kunnen zelfs de beste vrienden tot een trial by combat drijven. Het is duidelijk: de strijd om de Iron Throne leeft ook buiten het mythische Westeros, Essos en alles daar rond.

Als een zichzelf respecterende historica in spe, kon ik natuurlijk niet anders dan opmerken dat er heel wat gebeurtenissen en personen de historie van The Seven Kingdoms en omstreken kleuren, die opvallend veel gemeen hebben met zaken uit onze eigen geschiedenis. Het spreekt voor zich dat ik hier niet alleen in ben. Voor al deze geschiedenis- én GoT-liefhebbers, volgt hier een opsomming van vier interessante historische parallellen uit Game of Thrones. Natuurlijk zijn er nog ongelofelijk veel meer gelijkenissen dan er in deze lijst te vinden zijn, maar zo kan je toch wat indruk maken op je medefans, zonder hun aandacht te verliezen omdat je wéér lang over geschiedenis praat (#historiciproblems). Mijn bronnen voor dit onderzoek vind je allemaal terug op het wereldwijde web – hey, what did you expect?

George R.R. Martin heeft al tijdens meerdere interviews toegegeven dat hij zijn verhaal op heel wat vlakken heeft gebaseerd op de Rozenoorlog. Voor de details van deze 15de-eeuwse oorlog tussen het huis Lancaster (Lannister! In het Zuiden!) en York (Stark! In het Noorden!) verwijs ik jullie graag door naar de geschiedkundige cursus van professor Deploige, maar om parallelfiguren te ontdekken met GoT moet u hier zijn. Eén van de hoofdfiguren uit die Rozenoorlog was Edward van Lancaster. Deze jolige rakker was de zoon van koning Hendrik VI en Margaretha van Anjou. Zo klonk alleszins het officiële verhaal: binnen en buiten de kasteelmuren gonsde het van de geruchten dat hij een bastaard- of zelfs incestkind zou zijn – net als die lieve Joffrey, dus. Verder hadden beide jongens een neiging tot waanzinnigheid en een liefde voor al het gruwelijke en bloederige. Zo schreef de ambassadeur van Milaan ooit over Edward dat “de jongen, slechts dertien jaar oud, niet kan zwijgen over hoofden afhakken of oorlogen starten”. Fans die al tot seizoen vier (of de boeken natuurlijk) zijn geraakt, herinneren zich het bijna erotisch zalige gevoel van ermagherd yes toen Joffrey kreeg wat hij verdiende. Dit was bij het entourage van Edward vast niet anders, hoewel hij met meerdere messteken in plaats van een venijnig wijntje ter dood werd gebracht.

Stannis Baratheon probeerde via de baai van Blackwater King’s Landing in te nemen, wat hij zich al snel ten zeerste zou beklagen. De immer spitsvondige Tyrion Lannister was Stannis te slim af en versloeg zijn vloot met behulp van wildfire, een soort chemische substantie die water kan verbranden. Wie de klassieke geschiedenis goed kent, herkent deze methode misschien wel als dezelfde die gebruikt werd door de Arabieren bij hun tweede bezetting van Constantinopel in de 8ste eeuw. Door middel van Grieks Vuur, ook zo’n chemisch goedje, werden de tegenstanders op afstand gehouden. In de boeken gebruikt Tyrion zelfs ook een gigantische ketting om de vloot van Stannis te verdelen, een techniek die nog duidelijker geïnspireerd is op die slag rond Constantinopel. De Arabieren gebruikten hierbij immers ook een enorm hulpmiddel, bekend als “The Great Chain of Constantinople”.

Theon Greyjoy groeide op in Winterfell als een soort surrogaatbroer van Robb Stark. Toen de War of the Five Kings begon, wierp Theon zich op als één van de grootste vertrouwelingen en supporters van Robb, om hem daarna in koelen bloede te verraden. George Plantagenet, de Theon uit onze geschiedenis, was zo’n semi-broer voor Edward IV van York. Ook hij begon aan de grote Rozenoorlog als de meest gewaardeerde adviseur van zijn bro, maar hij kon eveneens de verleidingen van het andere kamp niet weerstaan: hij liep over naar de Lancasters. Na de oorlog kreeg George Plantagenet zijn verdiende loon en werd in een wijnvat verdronken voor zijn verraad. De straf die Theon te verduren kreeg, valt hierbij echter in het niet…zelfs als meisje kreeg ik er pijn van. (It’s just a pork sausage. What, did you think I was some kind of savage?!)

De 16de-eeuwse Gottfried von Berlichingen mocht dan lang niet zo lekker als Jaime Lannister, de twee mannen hebben wel een gemeenschappelijk, opvallend kenmerk. Toen de hand van Jaime werd afgehakt, heb ik hardop geroepen dat hij veel te mooi was om lichaamsdelen te verliezen (en ik ben hier zeker niet alleen in). Groot was dus ook mijn opluchting toen dat bloederige stompje bedekt werd met een gouden hand, bij wijze van prothese. Hierna begon Jaime intens te oefenen om te kunnen zwaardvechten met zijn, mhm, nieuwe hand-situatie. Gottfried von Berlichingen, die net als de Kingslayer een klinkende bijnaam had (Gotz of the Iron Hand), gaf hem hierin het goede voorbeeld. Gottfried werd ook geboren in een adellijke familie en stond bekend als een uitzonderlijk wapentalent. In 1504, tijdens de bezetting van het Duitse plaatsje Landshut, verloor hij zijn rechterhand door de ontploffing van een kanon. Gotz bleef, net als Jaime, niet bij de pakken neerzitten: hij liet een ijzeren prothese maken en trok gewoon weer ten strijde. Hij bleef zelfs één van de meest succesvolle soldaten van de tijd! De twee mannen verschilden echter op amoureus vlak: de Iron Hand van Gotz werd met zekerheid niét gebruikt om zijn zuster te bevredigen. Alhoewel…

En zo zijn we weer wat weetjes rijker: daar heb je historici voor, niet?