De kabouters van de kloostertuin

Deze drie oude heertjes staan in een stukje van de tuin dat we ‘de kloostertuin’ noemen, omdat de inrichting ervan verwijst naar sommige kruidentuinen van middeleeuwse kloosters of abdijen. In onze kloostertuin zijn de verschillende perkjes afgeboord met laag wilgenvlechtwerk. Toch is het geen kruidentuin geworden, omdat hij te veel in de schaduw ligt. De kabouters staan er romantisch te wezen tussen de opgroeiende akelei en het driekleurige bosviooltje. Binnenkort zal boven hun hoofdjes langs het kastanjelatwerk ook nog de clematis montana (ook wel bosrank) bloeien.

Deze kabouters zijn op rust, ze hebben nooit veel omhanden, behalve dan een occasionele klus rond de nieuwjaarsperiode. Daar hebben ze trouwens hun naam aan te danken (foto 2).

Foto 2: de nieuwjaarskabouters wensen het allerbeste voor 2020 in een coronaloze wereld

Momenteel genieten de kabouters van de lentezon in een wereld die stiller is dan voorheen. Nauwelijks nog vliegtuigen die de rust verstoren en de lucht is vast ook een stuk schoner. Maar ze zijn even blij met regen of winterkou. Zelfs een zware storm kan hen weinig deren, met hun robuuste lijfjes en hun voeten stevig in de aarde geplant, kunnen ze wel tegen een stootje. En dus zeggen de nieuwjaarskabouters elke dag goedgeluimd tegen elkaar: “Goedemorgen, wat een heerlijk weertje is het vandaag!”. Ook als het ’s zomers 35 graden is of wanneer er in de winter een laagje sneeuw op hun mutsjes ligt. Verder houden ze ervan om te filosoferen over de verschillen tussen kabouters en mensen. Die mensen gedragen zich namelijk zo vreemd: steeds druk doend over van alles en nog wat; zich haastig reppend van de ene naar de andere klus; behept ook om steeds meer en verder te reizen, altijd opnieuw de wereld rond. Bij kabouters gaat het er helemaal anders aan toe, want zij zijn tevreden met het kleine stukje wereld dat ze hun thuis noemen en voelen zich verbonden met de seizoenen waar ze middenin staan. Maar de laatste tijd lijkt er toch wat te veranderen in de wereld van de mensen. Die zijn meer thuis en zien er minder gehaast uit. Misschien zijn ze wel op weg om wat meer kabouter te worden?

Foto 3

Toemaatje: hoe wilgenvlechtwerk in een middeleeuwse tuin werd aangewend, zie je op foto 3. Het werd rond de percelen met fruitbomen geplaatst. Deze laat-vijftiende-eeuwse miniatuur toont de verschillende werkzaamheden in de tuin door de seizoenen heen. Zo wordt er tegelijk geploegd, geoogst en houtgehakt voor de winter. Op het eerste gezicht zijn er evenwel geen tuinkabouters te bespeuren.

Veerle Uyttersprot