Voor zover ik weet is er op de Blandijn geen reglement dat zegt dat taallectoren, op straffe van uitsluiting uit alle facultaire koffiekamers, een keer per jaar hun vakantie moeten doorbrengen in het land waarvan ze de taal doceren.
Ook in turbulente tijden ben ik een verwoed literatuurliefhebber. Daar verandert corona voorlopig niets aan, en ik hoop voor iedere Dilemmalezer hetzelfde. Omdat geen enkele tijd ons kon voorbereiden op datgene waarin we tegen wil en dank beland zijn, stel ik graag twee romans aan jullie voor. Ze hebben elk de kwade dagen waarin ze zijn ontstaan in al hun tijdloosheid overleefd. Het zal jullie allicht opvallen dat het geen Zweedse romans zijn, maar ik verklaar me nader hieronder.