Blogdown

‘Troubadour’, zo beschrijft T’Sjoen (1994:777) een vergeten Gust Gils - per definitie een zanger van zijn tijd of een verteller van contemporaine verhalen. Ook in zijn bundel Levend Voorwerp (Gils 2017) lijkt de dichter die rol naar hartenlust te spelen.

Onze kloostertuin is niet alleen de habitat van de nieuwjaarskabouters (zie mijn vorig schrijfsel), hij biedt ook onderdak aan onze camouflagekabouter. Foto 1 maakt wellicht meteen duidelijk waar zijn naam vandaan komt.

Intussen zitten we al drie weken en drie dagen opgesloten in een waan van quarantaine. Tegen de tijd dat dit artikel online zal verschijnen kun je daar nog honderden weken, dagen, uren en zelfs seconden bijtellen. But hey! Who’s keeping count anyway? Je bent ondertussen al door Fifty Shades heen – het boek heb je overgeslagen en je hebt gewoon snelweg door mijn vorige recensie gescrold. Nu weet je natuurlijk niet meer wat je met je tijd moet aanvangen. Je zou natuurlijk een boek kunnen openslaan voor een taak, zoals de Divina Commedia of Frankenstein - je zou zelfs een echt leerboek kunnen bekijken, zoals dat van Historische Kritiek… Maar laten we eerlijk zijn: dat zijn niet bepaald boeken die je smeken snel verder te lezen. Nu ja, het boek dat we hier gaan bespreken ook niet per se, maar laten we eerlijk zijn – je hebt ook niets beters te doen dan deze recensie verder te lezen.

Op 2 juni 2019 sprak ik op uitnodiging van José Vandekerckhove op de Conferentie Onderwijs Nederlands HSN, acroniem voor Het Schoolvak Nederlands. Het referaat voor de sectie Taal- en Letterkunde is gehouden in de Hogeschool Windesheim Campus (Zwolle). Met het oog op de bijeenkomst van leerkrachten en universitaire collega’s Nederlands, vakdidactici, onderwijsbegeleiders en inspectie bewerkte ik eerder gepubliceerde bijdragen over de studie van het Nederlands in de Lage Landen. Ik vulde passages aan en trachtte de bevindingen te structuren in een essay. Het essay leg ik hier voor. De coauteurs van enkele opinieteksten ben ik ten zeerste erkentelijk voor de gedachtewisseling, met name Carl de Strycker, Alicja Gescinska en Jacques van Keymeulen.

Ook in turbulente tijden ben ik een verwoed literatuurliefhebber. Daar verandert corona voorlopig niets aan, en ik hoop voor iedere Dilemmalezer hetzelfde. Omdat geen enkele tijd ons kon voorbereiden op datgene waarin we tegen wil en dank beland zijn, stel ik graag twee romans aan jullie voor. Ze hebben elk de kwade dagen waarin ze zijn ontstaan in al hun tijdloosheid overleefd. Het zal jullie allicht opvallen dat het geen Zweedse romans zijn, maar ik verklaar me nader hieronder.

Tutto andrà bene. Alles zal goed komen. Het zijn Italiaanse woorden die nu meer betekenis dan ooit hebben.